دنیا محل زندگی همه مردم جهان است و ما تنها به قسمتی کوچک از آن به نام وطن دل بسته ایم. فرهنگ مثل خون در رگ های هر کشوری در جربان است، این فرهنگ باید دربرگیرنده انسان دوستی، آزادی خواهی و مهر به گیتی باشد و ایران مهد همه خوبی هاست. فرهنگ نماد بیرونی نیز دارد که آن را تمدن می نامند، تمدن مثل ابر برای آسمان، مثل رنگ برای گل و مثل ماهی برای دریاست. مردم برای تماشای تمدن به جای جای دنیا سفر می کنند و آنچه تمدن ایران را متمایز می سازد، فرهنگ دیرینه اش است که سال های سال است اقوام مختلف در تلاش برای نابودی آن هستند اما هیچ وقت درنیافتند که این فرهنگ با تار و پودی از اعتقاد و اعتماد به نیرویی بافته شده است که به این سادگی ها گسستنی نیست زیرا دین عقیده مقدس، وطن خانه مقدس و امید زندگی مقدس ملت ماست و فرهنگ این خاک تنها میراثی است که هرگز نمی توان آن را خارج کرد، هدیه داد و یا فروخت.